همه چیز در مورد اینترنت ملی ایران

به گزارش پایگاه خبری وب‌سایت رند و به نقل از حسن روحانی رئیس جمهور کشور، اگر اعلام کنیم که به دنبال تقویت شبکه ملی اطلاعات هستیم، به این معنی نیست  که دولت قصد دارد اینترنت خارجی را قطع کند، بلکه قصد داریم در کنار اینترنت خارجی، شبکه ملی اطلاعات قوی و توانمند داشته باشیم تا مردم بتوانند از هر دو استفاده کنند.

مسئله اینترنت ملی چند سالی است که در دستور کار دولت قرار گرفته است. در واقع هرگاه مسوولین کشور در مورد راه اندازی اینترنت ملی صحبت می‌کنند این تصور برای همگان ایجاد می‌شود که با وجود اینترنت داخلی دیگر هیچ کس نمی‌تواند از اینترنت جهانی استفاده کند و دسترسی‌ها قطع خواهد شد. اما اگر اینترنت ملی به معنای واقعی اینترنت داخلی و همچون کشورهای دیگر راه اندازی شود هرگز دسترسی به اینترنت دنیا قطع نخواهد شد.

کشورهای زیادی هستند که شهروندان آنها امکان استفاده از اینترنت داخلی و خارجی را به طور همزمان دارند. در واقع ایران اولین کشوری نیست که به فکر راه اندازی چنین شبکه داخلی افتاده است.

کشور هند نوعی از شبکه ملی اطلاعات را با نام شبکه ملی دانش داراست. نام‌گذاری شبکه ملی دانش هند از آن جهت است که جمع‌آوری اطلاعات منجر به دانش می‌شود. علاوه بر هند کویت نیز جز کشورهایی است که از اینترنت داخلی استفاده می‌کند.

کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد از یک شبکه ملی اطلاعات، داخلی استفاده می‌کند. در کره جنوبی، 80 درصد پهنای باند داخلی است، یعنی شبکه‌‌ای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، 80 درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در می‌آید.

علاوه بر کشورهای گفته شده، در برزیل نیز شبکه‌ای شبیه به شبکه ملی اطلاعات ایران با عنوان شبکه سلامت وجود دارد.

حال پیش از آن که بخواهیم از مزیت‌های اینترنت ملی واقعی صحبت کنیم، بهتر است یک توضیح کلی راجع به این تکنولوژی بدهیم.

اینترنت ملی یا اینترنت داخلی چیست؟

همه کاربرانی که قصد ورود به دنیای اینترنت را دارند باید به سروهای توزیع کننده پهنای باند در سطح جهان وصل شوند. هرچه این سرور ارائه دهنده داده‌های اینترنتی به کاربران نزدیک‌تر باشد سرعت تبادلات اطلاعات یا به زبان ساده سرعت اینترنت بیشتر است. کشورهایی که دارای شبکه ملی اطلاعات یا اینترنت بومی هستند برای توزیع پهنای باند در میان کاربران خود از سرورهای داخلی استفاده می‌کنند.  پس در یک جمله می‌توان گفت:  شبکه ملی اطلاعات مجموعه‌ای از مراکز مخابراتی و انتقال داده به کاربران در یک کشور مشخص است.

شبکه ملی اطلاعات یکی از برنامه‌هایی بود که در سال 1384 توسط معاون وزیر ارتباطات دولت نهم مطرح شد. ارائه اینترنت پر سرعت و ارزان و امنیت سایبری از اهداف این طرح بود. با انجام این طرح حتی در صورتی که اینترنت در فضای جهانی به هر دلیلی با مشکل مواجه شود، کاربران در داخل کشور قادر خواهند بود از شبکه ملی در داخل استفاده کنند و نیاز خود را بر طرف کنند.

مزیت اینترنت ملی یا اینترنت داخلی چیست؟

همان طور که می‌دانید شبکه اینترنت از تعداد زیادی سرور تشکیل شده است که اطلاعات موجود در فضای نت را در خود ذخیره می‌کند.

وقتی شما می‌خواهید اطلاعاتتان را برای کسی بفرستید ابتدا دیتا به سرورهای کشورهای دیگر ارسال می‌شود، سپس به مقصد می‌رسد. این روند جدای از بحث امنیت به دلیل دور بودن برخی سرورها هم زمان بر و هم پر هزینه می‌باشد. بنابر این در صورت وجود سرورها در ایران پول حاصل از ترافیک کاربران ایرانی از کشور خارج نمی‌شود و در جیب سرمایه گذار ایرانی می‌رود.

از طرفی دیگر اگر روزی کشورمان مورد حملات سایبری توسط بدافزارهای مختلف قرار گیرد به راحتی می‌توان تا زمان پیدا کردن راه حل مناسب، اتصال با اینترنت جهانی را قطع کرد بدون آنکه در دسترسی به سایت‌های سازمان‌های دولتی و پایگاه‌هایی که سرورشان در ایران است مشکلی پیش آید.